ایمپلنت و کاشت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان نوعی دندان مصنوعی است که برای حمایت از بازیابی دندان یا دندان های از دست رفته استفاده می شود و می تواند به توقف یا جلوگیری از بین رفتن استخوان فک کمک کند. عمل جراحی ایمپلنت دندان یک نمونه از عمل های جراحی است که در آن از اعضای مصنوعی و پروتز ثابت برای بازیابی سلامتی بیمار استفاده می شود، اما با این وجود این عمل جراحی یک شکل از جراحی زیبایی دندان نیز هست. افرادی که دندان های خود را از دست داده اند ممکن است در زمان صحبت کردن یا خندیدن از طرح لبخند خود خجالت بکشند. علاوه بر این، مشکلات مربوط به جویدن غذا در نتیجه دندان های از دست رفته می تواند تاثیر منفی بر عادت های غذا خوردن داشته باشد و مشکلات سلامتی ثانویه همچون سوء تغذیه برای فرد ایجاد کند. با جایگزینی ریشه های دندان از بین رفته، کاشت دندان به روش ایمپلنت دندان می تواند قدرت و ثبات لازم را در دندان ها برای خوردن تمام غذاهای مورد علاقه شما ایجاد کند و دیگر فرد در هنگام جویدن غذا احساس ناراحتی نخواهد کرد . علاوه بر این، ایمپلنت های دندان می توانند وضعیت استخوان فک را شبیه سازی کرده و حفظ کند، جلوی از بین رفتن استخوان فک را بگیرد و به حفظ ویژگی های صورت فرد و اصلاح طرح لبخند کمک کند.سفید کردن و بلیچینگ دندان با لیزر نیز عملی زیبایی است که لکه‌ها را از روی دندان می‌زداید و لبخندی زیبا و درخشان را به ارمغان می‌آورد.البته دندان‌پزشک زیبایی می‌تواند ساختار طبیعی دندان را با مواد سنتزی مانند ونیر، روکش یا ایمپلنت جایگزین کند و رنگ پایه طبیعی دندان را تغییر دهد.

از دست دادن دندان
از دست دادن و خرابی دندان در افراد مختلف به دلایل زیر اتفاق می افتد:
پوسیدگی دندان
موفقیت آمیز نبودن درمان پوسیدگی دندان و عصب کشی دندان
بیماری لثه (پریودنتیت)
وارد شدن آسیب به دهان (وارد شدن آسیب به دندان ها)
فرسایش بیش از حد دندان ها
مشکلات مادرزادی
ایمپلنت
ایمپلنت دندان می تواند برای جایگزینی یک دندان، چند دندان، یا همه دندان های فرد مورد استفاده قرار گیرد. هدف دندانپزشک جایگزینی دندان ها بازیابی عملکرد و یا زیبایی دندان ها است.
پیوند استخوان معمولاً در روش‌های درمانی دندانپزشکی مانند بریج دندان و ایمپلنت (کاشت) دندان مورداستفاده قرار می‌گیرد. در اکثر موارد، موفقیت در عمل‌ترمیم دندان به طول، عرض و ارتفاع استخوان فک در محل انواع ایمپلنت دندان بستگی دارد. زمانی که استخوان دندان و فک آسیب دیده باشد نمی‌تواند به‌خوبی از ایمپلنت حمایت کند و انجام عمل پیوند استخوان برای درمان بهتر توصیه می‌شود.
معمولاً سه انتخاب برای جایگزینی دندان ها وجود دارد که عبارت از:
استفاده از ابزارهای متحرک دندان (دندان مصنوعی کامل یا جزئی)
استفاده از پل های ثابت دندان و پروتز دندان ثابت و متحرک
استفاده از ایمپلنت دندان است
تصمیم گیری درباره این که پروتز ثابت و یا کدام انتخاب دیگر برای بیمار مناسب است بستگی به عوامل متعدد دارد. بطور خاص برای استفاده از کاشت ایمپلنت ها، این عوامل عبارتند از:
موقعیت دندان یا دندان های از دست رفته
مقدار و کیفیت استخوان فک که ایمپلنت دندان در آن جایگذاری می شود
سلامت بیمار
قیمت ایمپلنت و هزینه روش درمانی
اولویت ها و ترجیح بیمار
در این حالت جراح دندان پزشک ناحیه مورد نظر را برای استفاده از ایمپلنت دندان معاینه می کند و مناسب بودن شرایط بیمار برای استفاده از ایمپلنت را ارزیابی می نماید. به علت اینکه طی مراحل ایمپلنت دندان امکان جایگزینی دندان های از بین رفته بدون تاثیرگذاری یا تغییر در دندان های مجاور وجود دارد، این روش را می توان بهترین روش کاشت دندان برای از بین بردن فاصله دندان دانست. علاوه بر این، به خاطر اینکه ایمپلنت های دندانی در داخل ساختار استخوانی قرار می گیرند، این ریشه ها بسیار با ثبات هستند و می توانند ظاهر و حس دندان های طبیعی را برای بیمار ایجاد کنند.

بطور سنتی، دو نوع اصلی ایمپلنت دندان وجود دارد:
روش اندوستئال
روش ساب پریوستئال
روش اندستئال اشاره به یک روش ایمپلنت دارد که در استخوان انجام می شود و ساب پریوستئال یک ایمپلنت است که بالای استخوان فک زیر بافت لثه قرار می گیرد. روش ساب پریوستئال به دلیل ضعیف بودن نتایج بلند مدت آن در مقایسه با ایمپلنت دندان اندوستئال امروزه دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد. با وجودی که عملکرد اصلی کاشت دندان مصنوعی برای جایگزینی دندان ها است، در این رابطه بخش های دیگری نیز وجود دارد که استفاده از ایمپلنت می تواند در سایر روش های جراحی دندان نیز موثر و مفید باشد. به خاطر ثبات و پایداری، ایمپلنت های دندان را می توان برای حمایت از لوازم دندان متحرک و نیز ایجاد ایمنی و راحتی بیشتر در زمان استفاده از سایر لوازم دندان پزشکی نیز مورد استفاده قرار داد. علاوه بر این، برای جراحی های ارتودنسی، از ایمپلنت های مینی دندان می توان به عنوان تکیه گاه موقتی ابزارهای دندان پزشکی (TADs) استفاده شده برای حرکت دادن دندان ها به سمت موقعیت مطلوب بهره گرفت. در ارتودنسی و ایمپلنت ، این ایمپلنت های مینی کوچک هستند و بطور موقت استخوان را تثبیت کرده و به عنوان تکیه گاه برای حرکت دندان های استفاده می شوند. در ادامه این ایمپلنت ها پس از رفع نیاز به آنها در کلینیک ارتودنسی از دهان بیمار خارج خواهند شد.

انواع

  • جایگزینی یک دندان: بلافاصله (در زمانی که ایمپلنت دندان در دهان کار گذاشته می شود) یا پس از یک دوره درمان، یک پایه به ایمپلنت متصل می شود. این پایه ابزاری است که برای اتصال یا وصل کردن ایمپلنت به یک قالب دندانی به نام عاج مورد استفاده قرار می گیرد و عاج دندان بخشی است که در دهان بیمار قابل مشاهده خواهد بود. این عاج با استفاده از مواد مصنوعی در آزمایشگاه دندان ساخته می شود و طراحی آن به صورتی است که با دندان های فعلی و طبیعی شما همخوانی و مطابقت دارد. عاج مصنوعی تهیه شده در ادامه با استفاده از سیمان مخصوص دندان پزشکی یا پیچ به پایه متصل می شود و به این ترتیب عاج در محل خود محکم خواهد شد. هنگامی که عاج دندان در محل خود قرار گیرد، لازم است که از سایر دندان های طبیعی شما غیر قابل تشخیص باشد.
  • جایگزینی چند دندان بطور ثابت: مشابه حالتی که یک دندان در دهان جایگزین می شود، می توان از پایه ها یا چارچوب موقت بر روی چند ایمپلنت دندان تا زمانی استفاده کرد که دوره درمان کامل شود. پس از درمان، پایه های دائمی به ایمپلنت ها متصل می شود. این پایه ها می توانند عاج های مصنوعی ساخته شده یا ساختار پل مانند که آزمایشگاه دندان مطابق وضعیت فعلی دندان های شما ساخته است را به ایمپلنت ها متصل کنند. در مرحله نهایی، پل ساخته شده برای جایگزینی چند دندان با استفاده از سیمان مخصوص یا پیچ به پایه ها متصل می شود. در این حالت کاشت دندان به صورتی انجام می شود که آسیبی به دندان های مجاور آن ایجاد نشود و فرآیند از بین رفتن استخوان متوقف شود.
  • جایگزینی دندان با استفاده از ایمپلنت متحرک: اگر تمام دندان های پایین شما از بین رفته باشد، با توجه به طراحی ساختار کاشت دندان ایمپلنت متحرک، ممکن است از دو تا شش ایمپلنت برای حمایت از دندان مصنوعی پایین دهان استفاده شود. اگر تمام دندان های بالا از بین رفته باشند، حداقل چهار ایمپلنت را می توان برای حمایت از دندان های مصنوعی بالای دهان مورد استفاده قرار داد. دندان های مصنوعی متحرک اغلب برای جایگزینی بخش وسیع دندان، استخوان و بافت لثه از بین رفته استفاده می شوند و به همین خاطر می توانند از ساختار استخوانی صورت، لب ها و گونه نیز حمایت کنند. یک دندان مصنوعی جدید می تواند بر روی ایمپلنت ها یا یک ساختار مصنوعی ساخته شده سوار شود و در این حالت می توان از یک میله طراحی شده برای ایجاد نیرومندی و حمایت بیشتر از تجدید ساختار انجام شده استفاده کرد. ساختار طراحی شده در این حالت اغلب بستگی به تراکم استخوانی بیمار و تعداد ایمپلنت های استفاده شده دارد. همچنین دندان پزشک درباره این موضوع در طول جلسه مشاوره با شما صحبت خواهد کرد. مزیت اصلی دندان مصنوعی متحرک ساده بودن تمیز کردن ایمپلنت های دندان است. مزایای کاشت دندان با روش ایمپلنت  نسبت به روش های دیگر کاشت دندان بیشتر است ، از جمله شباهت زیاد به دندان های طبیعی، راحتی (نگران صدای کلیک که در دندان های مصنوعی وجود دارد، نیستید)، راحتی در غذا خوردن. همچنین به دلیل شباهت زیاد ایمپلنت به دندان طبیعی اطرافیان شما متوجه این موضوع که شما دندان های خود را از دست داده اید نمی شوند و چون این روش کاشت دندان روی صحبت کردن شما تاثیر نمی گذارد و مانند دندان های مصنوعی باعث نگرانی در مورد این موضوع نمی شود.

تفاوت

دندان های طبیعی و ایمپلنت دندان ممکن است شبیه به هم به نظر برسند و احساس آنها برای فرد مشابه بوده، حتی عملکرد مشابهی داشته باشند، اما در حقیقت این کاشت دندان و دندان طبیعی بسیار متفاوت هستند. مهمترین تفاوت در بین دندان های طبیعی و ایمپلنت های دندان در نحوه اتصال آنها به استخوان زیر دندان، عکس العمل آنها به بیماری های دندان، وضعیت نگهداری و نیز ترمیم این ساختارها است. دندان ها به استخوان اطراف آنها با استفاده از یک بافت نگهدارنده متصل هستند که از فیبر کلاژن ساخته شده و از یک طرف به دندان و از طرف دیگر به استخوان متصل است. این موضوع در حالی است که ایمپلنت های دندان مستقیماً در داخل استخوان قرار دارند. همانطور که در بالا توضیح داده شد، بافت لثه نیز به ریشه دندان با فیبر کلاژن متصل است. به هر حال، بافت لثه فقط می تواند به سطح ایمپلنت های دهان چسبانده شود.

دندان های طبیعی مستعد ابتلا به پوسیدگی و نیز استفاده از روش درمانی عصب کشی در مواقع مورد نیاز هستند. این موضوع در حالی است که ایمپلنت دندان فلزی هستند و به همین دلیل دچار پوسیدگی نمی شوند و نیازی به عصب کشی آنها وجود ندارد. علاوه بر این دندان های طبیعی مستعد ابتلا به بیماری لثه (پریودنتال) هستند، در حالی که ایمپلنت های دندان می توانند به مشکل پری ایمپلنتیتیس دچار شوند که در آن واکنش التهابی سلول های زنده بافت اطراف ایمپلنت می تواند باعث عقب رفتن استخوانی شود که ایمپلنت در آن قرار گرفته است.

جراحی

جراحی کاشت دندان با ایمپلنت معمولاً با استفاده از مواد بی حسی موضعی انجام می شود و به همین خاطر بیمار نباید هیچ دردی در زمان عمل جراحی احساس کند. پس از اینکه تاثیر داروی بی حسی از بین رفت، ناراحتی های پس از عمل جراحی می تواند برای افراد مختلف متفاوت باشد. به هر حال، معمولاً اکثر افراد احساسی شبیه به حالتی دارند که عمل جراحی کشیدن دندان را انجام داده باشند. برای کنترل این ناراحتی می توان از داروهای مسکن موجود در بازار همچون ایبوپروفن (ادویل) یا استامینوفن (تایلنول) استفاده کرد.

در طول مرحله برنامه ریزی، جراح دندان پزشک وضعیت دهان شما را برای کاشت دندان با ایمپلنت به صورت چشمی معاینه می کند و علاوه بر این برای بررسی دقیق تر از عکس های دندان پزشکی (رادیولوژی و سی تی اسکن) استفاده می کند. هنگامی که مشخص شد امکان استفاده از ایمپلنت دندان در محل مورد نظر وجود دارد، با بیمار برای انجام عمل جراحی مورد نیاز برای کار گذاشتن ایمپلنت قرار گذاشته می شود. در جلسه کاشت دندان با ایمپلنت، معمولاً با داروی بی حسی موضعی محل عمل جراحی در دهان بیمار بی حس می شود. با استفاده از مته مخصوص و ابزارهای لازم، ایمپلنت دندان (پست تیتانیوم) در استخوان کار گذاشته می شود. سپس لثه بخیه زده شده و فرآیند بهبود شروع خواهد شد. زمان بهبود بستگی زیاد به کیفیت استخوان بیمار دارد. مدت زمان بهبود معمولاً بین 2 تا 6 ماه است. در طول این دوره، اتصال استخوان به ایمپلنت می بایست انجام شود. در این دوره باید نسبت به اجتناب از وارد کردن فشار یا استرس بر ایمپلنت دندان دقت کافی وجود داشته باشد.

پس از سپری شدن دوره درمان مورد نیاز، ایمپلنت دندان بررسی می شود تا موفقیت آمیز بودن اتصال استخوان به ایمپلنت تایید شود. هنگامی که این موضوع تایید شد، یک بخش مصنوعی با استفاده از پیچ به ایمپلنت دندان متصل می شود. به این بخش در اصطلاح «پایه» گفته می شود. در ادامه از این پایه برای جایگزین کردن دندان یا «عاج» استفاده خواهد شد. سپس دندان پزشک یک قالب از این پایه در دهان تهیه می کند و عاج ایمپلنت دندان را بر اساس این قالب به آزمایشگاه سفارش می دهد. عاج دندان را می توان با استفاده از سیمان مخصوص یا پیچ به پایه ایمپلنت دندان متصل کرد. لازم است توجه شود که عمل های جراحی اضافی ممکن است قبل از جایگذاری یک ایمپلنت دندان در دهان مورد نیاز باشد. همچنین از پیوند استخوان ممکن است در شرایطی استفاده شود که کیفیت استخوان بیمار در حد مطلوب نباشد. در حالتی که یک ایمپلنت در فک بالا در قسمت عقب دهان جایگذاری می شود، مقدار استخوان موجود در این قسمت ممکن است به خاطر وجود سینوس آرواره ای دارای محدودیت باشد. به همین خاطر ممکن است نیاز به عمل جراحی «بالا بردن سینوس» یا «لیفت سینوس» برای بالا بردن سطح سینوس و پیوند استخوان بیشتر به سینوس ها وجود داشته باشد. با انجام این کار استخوان بیشتری برای حمایت از ایمپلنت دندان باقی خواهد ماند. علاوه بر این ممکن است از عمل جراحی «اصلاح برآمدگی» در در موقعیت هایی استفاده شود که استخوان کافی وجود نداشته باشد. در این حالت «برآمدگی» اشاره به محل هایی از استخوان فک دارد که در آن دندان وجود ندارد. در نتیجه می توان از جایگزین استخوان یا دندان برای بزرگ کردن برآمدگی جهت دستیابی به استخوان کافی برای جایگذاری کاشت دندان با ایمپلنت استفاده کرد.

مراقبت های بعد از عمل

ایمپلنت دندان دارای خطر ایجاد عفونتی به نام «پری ایمپلنتیتیس» است. این عفونت اشاره به التهاب استخوان نگهدارنده کاشت ایمپلنت در محل خود دارد. پری ایمپلنتیتیس می تواند باعث از بین رفتن ایمپلنت در صورت درمان نشدن آن شود. پس از کاشت دندان، لازم است مراقبت های منظم در خانه و در مطب دندان پزشک برای جلوگیری از ایجاد عفونت در محل کاشت ایمپلنت انجام شود. مراقبت های لازم در خانه شامل مسواک زدن منظم و استفاده از نخ دندان برای خارج کردن مواد غذایی و پلاک ها از محل ایمپلنت دندان است. در مطب دندان پزشک، ابزارهای خاص وجود دارد که از آنها برای تمیز کردن ایمپلنت ها و بر داشتن جرم های قوی تر ایجاد شده بر روی ایمپلنت دندان استفاده می شود.

عوارض

مشابه همه انواع عمل های جراحی، در عمل کاشت دندان با ایمپلنت نیز همیشه مقداری خطر و عوارض کاشت دندان برای بیمار یا در ارتباط با موفقیت آمیز بودن ایمپلنت دندان وجود دارد. برنامه ریزی دقیق برای اطمینان از سطح سلامت مطلوب برای انجام این عمل جراحی و گذراندن دوره بهبود در دستیابی به نتایج مطلوب در این حالت از اهمیت خاص برخوردار است. مشابه سایر انواع عمل های جراحی در دهان، مشکلات خون ریزی، عفونت، واکنش آلرژیک، شرایط درمانی فعلی، و داروهای مصرفی بیمار باید قبل از انجام عمل جراحی به دقت مورد بررسی قرار گیرد. خوشبختانه، نسبت موفقیت در این عمل جراحی بسیار بالا است و عوارض ایمپلنت دندان معمولاً زمانی مشاهده می شود که یک اتفاق غیر منتظره مثل عفونت، شکستگی ایمپلنت دندان، وارد کردن فشار زیاد به ایمپلنت، وارد شدن آسیب به ناحیه اطراف ایمپلنت (اعصاب، رگ های خونی، دندان ها)، جایگذاری ضعیف ایمپلنت دندان، یا حجم کم و کیفیت پایین استخوان بیمار مشاهده شود. دوباره باید توجه کرد که انتخاب یک جراح متخصص ارتودنسی و با تجربه می تواند به جلوگیری از ایجاد این مشکلات کمک فراوان کند. در برخی موارد، ممکن است از عمل جراحی ترمیمی برای جایگزینی ایمپلنت دندان غیر موفقیت آمیز پس از گذراندن دوره بهبود لازم استفاده شود.

هزینه

هزینه ایمپلنت می تواند با توجه به منطقه زندگی شما و فردی که این عمل جراحی را انجام می دهد، متفاوت باشد. هزینه ایمپلنت دندان شامل هزینه عمل جراحی برای کاشت یک ایمپلنت دندان و همه اجزای موارد نیاز آن و نیز جایگذاری عاج آن در دهان است که ممکن است هزینه زیادی دربر داشته باشد؛ اما معمولا نتایجی که به همراه دارد ارزش تقبل هزینه کاشت دندان را خواهند داشت.

هر روش درمانی کاشت ایمپلنت با یک جلسه مشاوره رایگان در کلینیک دندانپزشکی شروع می‌شود. در این جلسه مشاوره، متخصص ایمپلنت ما یک برنامه درمانی سفارشی با توجه به شرایطتان برای شما طراحی می‌کنند و به این ترتیب شما می‌توانید از هزینه و قیمت کاشت دندان یا ایمپلنت آگاه شوید.

استفاده از روش کاشت دندان با ایمپلنت و تقبل قیمت ایمپلنت دندان  در حال حاضر یک انتخاب مطلوب برای جایگزینی و کاشت دندان ها است که در آن با استفاده از یک رویکرد محافظه کارانه می توان با نسبت موفقیت نزدیک به 98% مشکل بیمار را بر طرف کرد.